Bayram deyince herkesin aklına mutlu mesut şeker gibi tatlı günler anılar filan gelir hemen hemen..Bendeyse son senelerde hep hüzün burukluk var.Ne yazıkki bu bayramda onlardan biri oldu..
Sevgili dedem 95 yılında beynindeki tümörden ameliyat olmuş sonrasında sağ kısmı felç kalmış biriydi.Son yıllarda ürekli agrısı sızı oluyordu.Bursa'da olduğum için pek içiçe değildim ama haberleşmeyi hiç kesmedim bizimkilerle.Konuştukça haberini aldıkça üzülüyordum ama belli etmemeye çalışıyordum.Üzülmeyim diye herşeyi söylemezdi annem ama kuzenlerle oturup boylu boyuna konuşurduk herşeyi..Sağ olsunlar habersiz bırakmadılar beni.Son doktor kontrolünde safrasında bi kitle bulunmuş ameliyatla alınabilirmiş ama ameliyat olursa masadan kalkamama ihtimali yüksekmiş.yaklaşık 1-1,5 ay kadar önce tespit edilmiş bu.Babannemi arayıp İzmir'e çağırmışlar gelirim demiş ama köydeki evi ocağı hayvanları bırakacak kimse olmadığından birde dedemin durumunu üzülmesinler diye açık açık söylemediklerinden gelmemiş.Bayram haftası durumu iyice ağırlaşmış.Doktoru bayramdan önce ağrı kesici iğne vermiş ama sanırım pek işe yaramıyordu bu iğneler.İğnenin yanı sıra ameliyatından sonra sürekli kullanmakta olduğu ilaçlar bile etki etmiyordu artık.Krizler geçirmeye başlamış bayramda da iyice artmıştı krizlerin şiddeti süre tutmaya başlamıştık ne kadar sürüyor diye.2 tanesi çok uzun ve ağır oldu.İnsanın yüreği dayanmıyor onu öyle kıvranırken görmeye ama dayanmak yardımcı olmak gerekiyor.Bayramın son günü rengi filan iyice solmuştu destekle yürüyüp tuvalete giden adam artık iyice yürüyemez olmuştu, sandalyeyle götürüp getiriyordu babam, amcamlar ve eniştem.23ünde ne oturabiliyor ne yatabiliyordu oturtuyoruz yatmak istiyor yatırıyoruz kalkmak istiyordu.Konusmasıda gitmişti konuşuyorum sanıyor ama sesi çıkmıyordu ifade edemiyordu anlattıklarını.Anlatamadıkça bizde anlamayınca kızıyordu herkese.Nihayet muayene günü geldi bi nebzede olsun rahatlayacak diyordum.24 Ağustos cuma saat 10da doktora gidilecekti.Randevu alıp ambulans ayarlamıştık ama o zamana kadar dayanamadı..Ogün sabah 8:10da evde tüm ağrılarından acılarında kurtulup ruhunu teslim etti dedeciğim.
Rahmetli son günlerinde herkesi gördü.Çocuklarını torunlarını başına topladı hepimizle konuşup görüştüde öyle gitti.Defnedileceği yer soruldu orda (bana kalsa İzmir uygundu çocukları orda gidip gelebilirdik mezarına sürekli ama neyse) babaanneme sordular "tabiki köye götürcez" dedi.Son nefesini verdikten sonra cenaze işlemleri başladı eve doktor gelip rapor hazırladı cenaze aracı ayarlandı morga götürüldü.ogün akşam Çorum'a yola çıktık sabah ordaydık.Defnederken (bi evlat için en zor en acı durum sanırım bu) babam kendi elleriyle babasını mezarına yerleştirdi.Çok zor ama babam bunu yaptı acısını içine babasını mezara gömdü o gün taş olmuştu sanki.
Son bayramımı da bu acıyla geçirdim.Sonraki haftada eşimi Bursa'ya gönderdim bende İzmir'de ailemin yanında kaldım.Umarım gelecek bayramlar böyle acılar üzüntüler getirmez..
! Kısaca anlatmak istedim ama yazdıkça yazasım sizerle paylaşasım geldi.Bazen insan konuşup dertleşmeye ihtiyaç duyuyor sanırım ben bunu yazarak yapıyorum.Sizleri de üzdüysem, bir kusur ettiysem affedin. İyi günler..
Başınız Sağolsun Gülsocan. Ölümden Kaçış Olmuyo allahın emri.
YanıtlaSilOrası öyle seco dostlar saolsun.Dedem tüm derdinden acısından kurtuldu allah fazla cektirmedi (bu yönden bakıyorum sanırım kendimi avutuyorum bu şekildede)
YanıtlaSil